1. ไม่ควรแนะนำให้ไปเข้าวัดนั่งสมาธิ ฟังธรรม

คนเป็นโรคซึมเศร้านั้นคืออาการที่เกิดจากความผิดปกติของสมดุลสารเคมีในสมอง โรคภัยไข้เจ็บผลค้างเคียงจากยา หรือเหตุการณ์กระทบใจบางอย่าง เลยทำให้เกิดอาการซึมเศร้า ดังนั้นการเข้าวัดฟังธรรม หรืออ่านหนังสือธรรมนั้นไม่ใช่วิธีการรักษาวิธีนี้จะยิ่งทำให้ผู้ป่วยตีตัวออกห่างเพราะนั่นหมายถึงเราไม่ได้เข้าใจเขาเลยสักนิดเดียว

2. รับฟังอย่างตั้งใจ และจริงใจ

คนป่วยเป็นโรคซึมเศร้าบางครั้งเขาก็ต้องการคนรับฟัง แต่อาจจะไม่ได้ต้องการให้เราแสดงความคิดเห็นในที่ไม่เกิดประโยชน์จำพวกคำว่า "แค่มีชีวิตอยู่ต่อไปเองทำไมทำไม่ได้" "เธอต้องสู้สิ" "ชีวิตก็แบบนี้แหละ" "ดูคนที่เขาลำบากกว่าเธอสิ" "เราเข้าใจเธอนะ" หรือ "ถ้าทำไมได้ก็ไปตายเลย" อย่างนี้ไม่ควรพูดออกไป สิ่งที่ควรทำมากที่สุดคือรับฟังคนป่วยอย่างตั้งใจดีที่สุดก็พอแล้ว

3. อย่าแสดงความสงสาร หรือเห็นใจผู้ป่วย

ไม่มีใครอยากถูกมองว่าน่าสงสาร หรือน่าเห็นใจ ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าก็เช่นกัน พวกเขาไม่อยากถูกปฏิบัติจากคนรอบข้างที่ดีเกินปกติรู้ว่าเป็นโรคซึมเสร้า การกระทำแบบนั้นจะยิ่งทำให้ผู้ป่วยรู้สึกแย่มากขึ้นไปอีกที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระ หรือไม่มีคุณค่าจนต้องถูกประคบประหงมเป็นพิเศษสิ่งที่ควรทำคือทำตัวเหมือนปกติก่อนที่จะรู้ว่าคนข้างๆ เรามีอาการป่วย นอกจากนี้ก็ไม่ควรไปเร่งรัดชวนผู้ป่วยออกไปทำนั่นนี่ โน่นที่ดูแปลกกว่าปกติ ถ้าอยากจะไปเขาก็ไปเอง ไม่ต้องไปเร่งรัดชี้ชวนเกินพอดี

4. ไม่กดดัน หรือคาดหวังกับอาการป่วยที่หายช้า

อย่าแสดงความกดดัน คาดคั้น ด้วยการไปบอกกับคนป่วยว่ารีบหายเร็วๆ หรือพยายามช่วยหาวิธีรักษาอย่างไรให้หายเร็วๆ เพราะจะยิ่งทำให้คนป่วยรู้สึกกดดันที่ทำให้คนรอบข้างผิดหวังกับอาการป่วยของตัวเองที่ทำอย่างไรก็ไม่หายตามที่คนรอบข้างหวัง วิธีที่ถูกต้องที่ควรปฏิบัติกับผู้ป่วยคืออย่าไปกดดัน คาดหวัง

5. พึงระลึกไว้เสมอว่าเขาป่วย ไม่ใช่จิตใจอ่อนแอ

ผู้ป่วยโรคซึมเศร้าไม่ใช่คนจิตใจอ่อนแอ ยอมแพ้ต่อชีวิต หรือไม่สู้กับปัญหา พวกเขาแค่ป่วยเท่านั้นอาการป่วยที่เป็นสามารถรักษาได้ด้วยยาเหมือนกับอาการป่วยอื่นๆ อาการที่เขาแสดงออกมานั้นก็คือความเจ็บป่วยนั่นเอง